Liście dolne liście o długich blaszkach, górne o krótkich. Wszystkie liście owłosione, języczek liściowy krótki (do 4 mm), owalny, poszarpany, porośnięty po bokach kępkami włosków.
Kwiaty zebrane w przypominającą kłos gęstą wiechę o długości 2-8 cm. Wiecha jest dołem przerywana, górą zwęża się. Kłoski o błoniastych i bardzo długich plewach. Dolna, 1-nerwowa plewa jest o połowę mniejsza od 3-nerwowej drugiej plewy. Górne plewy o długości ok. 3 mm są ciemno owłosione i ościste. Plewki mają długość zaledwie 2 mm, nie mają ości i są połyskujące. Kwiaty przedprątne, w każdym kwiatku dwa tylko pręciki i słupek o piórkowatym znamieniu. Kwitnie od maja do czerwca.
Pokrój niska bylina luźnokępkowa. Łodyga źdźbło o wysokości do 50 cm.
Owoc ziarniaki dojrzewające jeszcze przed sianokosami.
Biologia i występowanie
Rośnie na przydrożach i świeżych łąkach, w murawach i świetlistych lasach. Hemikryptofit. Roślina posiada charakterystyczny zapach, zawiera bowiem kumarynę. Szczególnie dobrze można zapach ten wyczuć w sianie.
Roślina o małej wartości paszowej. W sianie ma już małą wartość, gdyż wcześniej od innych traw kwitnie i drewnieje.
Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2018-12-04 19:36:25]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=51732484. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.
- D. Gayówna, Ewa Śliwińska: Rośliny łąk. Warszawa: PZWS, 1960.
- Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2011-01-02].